Modne ostatnio słowo, odmieniane przez różne przypadki, często razem w kontekście z efektem cieplarnianym i emisją CO2. Ale czym tak naprawdę jest?
Kierując się prostą logiką , powinien to być produkt typu „bio”, który ulega degradacji – najlepiej samoczynnie i w każdym środowisku. Taka perspektywa wygląda kusząco – opakowanie po batoniku, które samoczynnie się rozłoży – więc w zasadzie można wyrzucić je wszędzie, przecież i tak prędzej czy później zniknie .
Jednak definicja produktów biodegradowalnych jest trochę bardziej złożona: jest to biochemiczny rozkład związków organicznych przez saprobionty (głównie bakterie i grzyby) na proste związki nieorganiczne. Poza organizmami żywymi do biodegradacji przyczyniają się także czynniki naturalne, takie jak światło słoneczne, tlen z powietrza i woda.
Oznacza to, że biodegradowalności trzeba trochę pomóc – najlepiej wspomóc ten proces substancjami biodynamicznymi w postaci biohumusu lub w płynnej.
Nagroda za takie działanie może być wysoka – biodegradowalne i kompostowalne opakowania wrócą z powrotem do gleby, a my unikniemy góry śmieci w naszych mieszkaniach, domach i na wysypiskach.
Wkrótce o tym jak rozpocząć przygodę w stylu „bio”.
